عليرغم باور عمومي مهمترين ويژگي سگ آپارتماني و خانگي اندازه آن نيست.
رفتار و خلق و خو، ميزان پارس كردن و سازگاري با آپارتمان يا محيط هاي كوچك از ويژگي هايي سگ اپارتماني است.
البته كه سايز و اندازه سگ مهم است، اما به تنهايي نمي‌تواند ملاك انتخاب باشد.
نر يا ماده بودن سگ بستگي به سليقه شخصي شما دارد.
آموزش سگ اپارتماني بايد از تولگي تولد صورت بگيرد تا بتواند در محيط خانه در آرامش زندگي كنند.
با توجه به خصوصيات سگ مناسب آپارتمان مي توانيد نژاد محبوب خود را انتخاب كنيد.
هنگام انتخاب فضاي مناسب براي آپارتمان، بايد سطح انرژي، صدا و حتي روابط دوستانه سگ را نيز در نظر بگيريد.
ويژگي هاي سگ آپارتماني:
به‌طور كلي، سگ آپارتماني بايد ويژگي‌هاي زير را داشته باشد
_ اندازۀ كوچك تا متوسط داشته باشد.
_آرام باشد.
_انرژي كم تا متوسط داشته باشد.
سگ آپارتماني، سگي سازگار با محيط كوچك است.
با محيط هاي كوچك و پر رفت و آمد بيشترين سازگاري را دارد.
همكاران ما در ايران چاو چاو با سابقه ديرين در امر انواع نژاد سگ، از جمله فروش سگ پامرانين و فروش سگ چاو چاو گرد هم آمده اند تا مناسب ترين نژاد را با نازل ترين قيمت در اختيار شما دوستان خوب قرار دهند.
لطفا قبل از اقدام به خريد سگ و تصميم گيري با مشاورين مجموعه ايران چاو چاو در ارتباط باشيد.
پارس كردن سگ آپارتماني
يك مسئله بسيار مهم درباره سگهاي اپارتماني ، پارس كردن آنهاست.
همه نژادهاي سگ به محض احساس خطر، براي محافظت خود و صاحبشان، پارس ميكنند.
اين يك ويژگي ذاتي سگ پامرانين است و نميتوان سگ را براي اينكار سرزنش كرد.
با آموزش صحيح و مداوم ميتوان تا حدي اين موضوع را كاهش داد.
اما تضميني نيست كه سگ شما هميشه ساكت و آرام باشد.
با شنيدن كوچكترين صدايي گوشهايش تيز ميشود.
اگر احساس خطر كند اولين كاري كه ميكند پارس كردن است.
بعد از مدتي كه با اخلاقيات سگتان آشنا شديد، ميتوانيد حدس بزنيد چه مواقعي پارس ميكند.
مثلا وقتي همسايه‌اي از پله‌هاي جلوي در اپارتمان شما عبور ميكند.
يا وقتي واحد روبه رويي از آپارتمانش خارج ميشود.
صداها سگ شما را حساس ميكند.
تازه اين درباره صداهايي است كه شما هم مي‌شنويد و ممكن است با دادن تشويقي او را از پارس كردن منع كنيد.
اما گوشها و شامه سگ بسيار قويتر از انسانهاست.
او متوجه چيزهايي ميشود كه ما و شما نمي شويم.
در اين طور مواقع صداي پارس او حتي شما را هم كه صاحب سگ هستيد از جا مي‌پراند.
چه برسد به همسايه‌اي كه علاقه خاصي به سگ شما ندارد و چه بسا از سگها متنفر هم باشد.
همسايه هاي شما، به هر دليلي، ممكن است ميانه خوبي با سگها نداشته باشند.
يا خاطره بدي از برخورد با سگها دارند، يا متاسفانه طبق باورهاي غلط سگ را نجس مي دانند.
يا از همزيستي با سگ احساس بدي به آنها دست مي دهد.
و يا ممكن است حتي سگها را دوست داشته باشند.
اما صداي پارس سگ آزارشان بدهد. در هر صورت حق با همسايه هاست.
از آنجا كه در كشور ما حقوقي براي حيوانات خانگي در نظر گرفته نشده، شما بايد فكري براي خودتان و سگتان بكنيد.
كساني بوده اند كه به خاطر علاقه شديد به سگشان، مجبور شده اند در طول يك سال بارها محل زندگي خود را عوض كنند.
يك مسئله مهم:
مسئله مهمي كه ذكر آن لازم است، اين است كه سگ نبايد احساس برتري نسبت به شما داشته باشد.
از ويژگي هاي ذاتي سگ اين است كه يا رئيس و رهبر و به اصطلاح آلفاست است و يا شما رئيس او هستيد.
آلفا مسئول حفاظت از اعضاي گله خودش است و وقتي سگ شما احساس آلفا بودن بكند، خودش را در برابر شما مسئول مي‌داند.
در مقابل خطر كاري غير از پارس كردن از دستش برنمي آيد.
اين موضوع او را آزار مي دهد و باعث استرس او مي شود.
از آنجايي كه نمي تواند صحبت كند شما از وجود چنين مشكلي باخبر نمي شويد.
تا وقتي كه نمودش را در بيماري هايي كه برايش پيش مي آيد ببينيد.
اين استرس زمينه بروز بيماري هايي در سگ مي شود كه هم براي شما و هم براي او آزار دهنده است.
پس بهتر است قبل از هر چيز به او نشان بدهيد اينجا چه كسي رئيس است.
در اين صورت مي توانيد رفتارهاي ناخواسته او، از جمله پارس كردنش را كنترل كنيد و يك سگ اپارتماني خوب داشته باشيد.
چرا پامرانين گزينه مناسبي به عنوان سگ آپارتماني است؟
با گردشي در گوگل با نژادهايي كه براي زندگي در آپارتمان مناسب هستند، آشنا مي‌شويد.
يكي از اين نژادها پامرانين است. پامرانين جثه كوچكي دارد و مخصوصا براي نگهداري در خانه هاي كوچك و آپارتماني پرورش داده مي شود.
پامرانين تنبل نيست و انرژي زيادي دارد، ولي زياد به صاحبش وابسته نيست.
او ميتواند در طول روز خودش را سرگرم كند و براي شاغلاني كه مجبورند سگ را در منزل تنها بگذارند، مناسب است.
پامرانين با محيط كوچك و بسته آپارتمان سازگار است و در صورتي كه او را براي بازي و پياده روي ببريد، مشكلي نخواهد داشت.
ريزش موي سگ پامرانين شما را در آپارتمان زياد اذيت نخواهد كرد.
با شانه زدن و برس كشيدن تا حد زيادي مي توانيد اين موضوع را كنترل كنيد.
با آموزش اين سگ آپارتماني براي سازگار شدن با صداي رفت و آمد مي توانيد از حساسيتش كم كنيد.
با دادن جايزه و تشويقي، با استفاده از كلماتي مانند “دوست” مي توانيد اين موضوع را كاهش دهيد.
